İnsan toplum içinde sosyal olarak yaşayan bireyi temsil eder. Toplumun bir parçası olarak öncelikle görevimiz içinde yaşadığımız grupla uyumlu ve sağlıklı ilişkiler kurmamızdır. Bireylerin birbirleriyle ve çevreleriyle düzenli ilişkiler kurabilmesi ise çocuklukta aldıkları eğitimle sağlanabilir.
Çocukluk insan kişiliğinin şekillendiği en önemli dönemdir. Doğru ve tutarlı eğitim, olumlu çevre koşulları ve dengeli ebeveyn tutumları da bu dönemin en iyi şekilde tamamlanması için ön koşuldur.
Uyum ise kişinin sahip olduğu bireysel özellikleri ve içgüdüsel istekleriyle, yaşadığı toplumun kriterleri arasında kurabildiği dengedir ve bu denge ancak doğru davranış biçimleriyle sağlanabilir.
Bazı durumlarda gelişimsel dönemlere özgü uyum ve davranışlarda sorunlar oluşur. Bu sorunlar yaşanılan çevrenin olumsuz etkileriyle birleştiğinde genellikle duygusal ağırlıklı farklı bozukluklar olarak kendini gösterir. Bu bozukluklarda ilk dikkati çeken özellik bu davranışların çocuğun tepkisel davranışları olmasıdır. İşte bu olumsuz tepkiler "uyum ve davranış bozuklukları" olarak bilinirler ve eğer ciddiye alınmazlarsa kalıcı bir takım sorunlara yol açabilirler.